دو گزینه وجود دارد که میتوانید به فایل torrc خود اضافه کنید:
BandwithRate حداکثر مقدار پهنایباند مجاز در طولانیمدت است (بایت بر ثانیه).
برای نمونه، شاید بخواهید "BandwidthRate 10 MBytes" را برای ۱۰ مگابایت بر ثانیه (یک اتصال سریع) انتخاب کنید، یا "BandwidthRate 500 KBytes" برای ۵۰۰ کیلوبایت بر ثانیه (یک اتصال کابلی قابلقبول) انتخاب کنید.
تنظیم کمینهٔ BandwithRate، ۷۵ کیلوبایت بر ثانیه است.
BandwidthBurst استخری از بایتهایی است که برای پاسخگویی به درخواستها در بازههای کوتاهمدت، که ترافیک از BandwidthRate فراتر میرود، استفاده میشود؛ با این حال، میانگین در دورهٔ بلندمدت را روی BandwidthRate نگه میدارد.
یک نرخ پایین اما یک Burst بالا، یک میانگین در بلندمدت را اعمال میکند، در حالی که در زمانهای اوج، اگر هنوز به میانگین نرسیده باشد، اجازهٔ ترافیک بیشتری را میدهد.
برای نمونه، اگر شما «BandwidthBurst 500 KBytes» را انتخاب کنید و همچنین از آن برای BandwidthRate خود استفاده کنید، بنابراین شما بیشتر از ۵۰۰ کیلوبایت در ثانیه استفاده نخواهید کرد; ولی اگر شما یک BandwidthBurst بالاتر را انتخاب کنید (مانند ۵ مگابایت)، به بایتهای بیشتری اجازه عبور میدهد تا استخر بایتها خالی شود.
اگر اتصال نامتقارنی (بارگذاری کمتر از بارگیری)، همچون مودم سیمی، دارید، باید BandwidthRate را کمتر از کمترین پهنایباند خود (معمولاُ پهنای باند بارگذاری) تنظیم کنید.
در غیر این صورت، ممکن است در دورههایی که از بیشینه پهنای باند استفاده میشود، بستههای زیادی رها شوند - شاید لازم باشد مقادیر مختلفی را برای برقراری راحت اتصالتان آزمایش کنید.
سپس BandwidthBurst را یکسان با BandwidthRate مقداردهی کنید.
گرههای Tor مبتنی بر لینوکس یک گزینهٔ دیگر هم در اختیار دارند: آنها میتوانند روی ماشین خود به ترافیک Tor اولویت پایینتری بدهند تا ترافیک شخصی آنها تحت تأثیر بار Tor قرار نگیرد.
یک کدنوشته برای انجام این کار را میتوان در فهرست مشارکتی توزیع منبع Tor یافت.
علاوهبر این، گزینههای خواب زمستانی وجود دارند که از آن طریق میتوانید به Tor بگویید فقط مقدار مشخصی از پهنای باند را در هر دورهٔ زمانی (مثلاً ۱۰۰ گیگابایت در ماه) ارائه کند. اینها در مدخل خواب زمستانی پوشش داده شدهاند.
توجه کنید که BandwithRate و BandwithBurst به بایت هستند، نه بیت.